Martine Goeting

‘Alles is met elkaar verbonden en heeft invloed op elkaar.

Als we er even bij stil staan weten we wel wat we onbewust hebben weggestopt, maar herkennen de oorzaak niet meer als een verlies. Verliezen zijn zo ingeweven dat je onverklaarbare klachten of gevoelens van somberheid niet toeschrijft aan een verlies in het verleden.
Niet dat ene verlies op een bepaald moment zorgt dat je uit het veld geslagen wordt, maar vooral de opeenstapeling van al deze verliezen zorgen ervoor dat je emmer vol zit en je moeheidsklachten ontwikkelt, sneller ontvlambaar bent, somber wordt etc.
Uiteindelijk lukt het je niet meer om door te gaan. Je blokkeert, bent niet meer jezelf en hebt geen ruimte meer voor dat wat om je heen gebeurt.
Jij zelf, je partner, je gezin, je werk alles lijdt eronder.

Kinderen begeleiden in tijden van verlies

Door overlijden, maar zeker ook door scheiding verliezen kinderen vaak hun thuis, hun vertrouwde kamer, hun vrienden en ook regelmatig hun veiligheid van een bekende school.

Het moment om met de kinderen om de tafel te gaan zitten, schuif je misschien wel zo lang mogelijk voor je uit. Je weet en voelt dat je het anders wilt doen, maar je weet niet hoe.
Verschillende vragen gaan door je heen:
Wat moet je je kinderen vertellen?
Zeggen je niet het verkeerde?
Begrijpen zij wel wat je zegt?
Waar moet je beginnen?
Doe je ze niet onnodig verdriet?
Allemaal logische vragen die er voor zorgen dat jij twijfelt.

Je weet dat het onvermijdelijk is, maar wil hen graag zo lang mogelijk het fijne leven laten houden wat zij nu hebben. Ze behoeden voor de pijn en het verdriet wat ontstaat als je ze betrekt in deze moeilijke situatie.

Kinderen niet betrekken tijdens een ziekbed, een (naderend) overlijden of een scheiding kan schadelijk zijn.
Ten eerste omdat zij leren dat alles wat pijn doet niet getoond mag worden.
Ten tweede voelen kinderen feilloos aan dat er iets speelt en gaan zij hun eigen verhaal ‘verzinnen’ met dat wat ze wel gehoord hebben.
Ten derde komt de klap veel harder aan als zij pas veel later in het proces meegenomen worden.

Tijdens coachingsmomenten gaan we samen zitten om het proces (ziekte, overlijden of scheiding) goed te laten verlopen. Jullie hoeven dit niet alleen te doen. De vragen die jullie hebben kunnen we met elkaar bespreken en zo vertalen dat het voor jullie passend is in wat je verteld en hoe je het verteld.
Daarin nemen we mee wat de kinderen moeten weten, willen weten en kunnen begrijpen en houden we rekening met de ontwikkeling, persoonlijkheid en leeftijd van ieder kind.
Door duidelijk te hebben wat jullie willen vertellen en hoe jullie dat willen doen, krijg jullie vanzelf meer grip op de situatie en lukt het om deze moeilijke boodschap te geven aan de kinderen.

Kinderen zijn sterker dan wij als volwassenen denken en juist door kinderen te betrekken bij het verlies, zullen zij met meer veerkracht de nieuwe situaties aangaan en aankunnen.

Voorbeeld
Ik werd op een vrijdagavond gebeld door een man die even niet meer wist wat hij moest doen met zijn dochters (11 en 13, jaar). Zijn vader was al een tijdje ernstig ziek en hij had die middag te horen gekregen dat ‘opa’ waarschijnlijk nog maar drie maanden te leven had. Zijn dochters waren al die tijd niet op de hoogte geweest, maar nu wilde hij het ze toch gaan vertellen. Maar hoe?
Kort na zijn telefoontje ben ik bij hem op bezoek gegaan en hebben we de situatie besproken. Vader zou het na ons gesprek met zijn dochters oppakken.
Een kleine week later belde hij mij opnieuw. Hij was zo opgelucht dat hij het besproken had, want zijn vader was die ochtend overleden.
Achteraf misschien te laat zal je denken, maar voor zijn dochters zeker op tijd. Ze hebben nog net op tijd afscheid van hun opa kunnen nemen.

Wat ik nog meer kan bieden